ارزیابی روند تغییرات بارش در سری زمانی درازمدت شیراز

از آنجا که در ارزیابی های پیشین، روند دوره آماری بارش ایران بیشتر دارای دامنه ۴۰ تا ۵۰ سال نوسان بوده است، هدف از این مقاله ساخت سری زمانی دراز مدت شیراز و سپس ارزیابی روند بارش شیراز در بازه درازمدت ۹۸ ساله است.آمار سه ایستگاه هواشناسی قدیمی شیراز به ترتیب ایستگاههای کنسولگری انگلیس، خیابان مشیر کهنه و ارتش سوم از منابع کهن و سازمان آب و سینوپتیک شیراز به عنوان منابع نوین گردآوری شدند. بازه زمانی این دو دوره به ترتیب ۱۳۴۵-۱۳۰۲ و ۱۴۰۰-۱۳۴۶ میباشد. تصادفی بودن و همگنی دادهها با کاربرد آزمون ران تست بررسی گردید. برای سنجش پیوستگی میانگینهای دو دوره آماری نیز به ترتیب دو روش پارامتری و ناپارامتری تی- استیودنت و من- ویتنی بهرهگیری شد. بررسیها نشان داد که دادههای شرکت آب منطقهای را میتوان دنباله دیدبانیهای انجام شده بارش در ایستگاههای کنسولگری انگلستان و خیابان مشیر کهنه و ارتش سوم دانست، و سری زمانی ۹۸ ساله به عنوان طولانیترین دوره آماری را ساخت. با کاربرد آزمون ناپارامتری من-کندال و شیب خط سن چگونگی روند در سری زمانی بررسی گردید. یافته ها نشانگر آن بود که داده های بارش سالانه و آنومالی بارش دارای روند معنیدار نیستند. بارش فصل بهار و تابستان دارای روندی بالاسو و در فصل زمستان و فصل پاییز روندی دیده نشد. بنابراین از دیدگاه منابع آب و بیلان آبی، کاهشی در مقدار بارش دیده نمیشود و علت کمبود آب را باید در مصارف کشاورزی و شهرنشینی و پایش الگوی مصرف جستجو کرد.