مقایسه توزیع دمایی قائم آب در شرق تنگه هرمز

مطالعه ی پیش رو با هدف بررسی دمای آب در هنگام ورود و خروج به خلیج فارس انجام شده است . منطقه ی مورد مطالعه (طول جغرافیایی °E۴۷۹/۵۶ تا °E۶۰۲/۵۸ و عرض جغرافیایی °N۸۷۵/۲۳ تا °N۰۱۹/۲۷) آبهای شرق تنگه ی هرمز و غرب خلیج عمان است . داده های مورد استفاده در این پژوهش داده های دما حاصل از گشت های میدانی راپمی در زمستان ۲۰۰۶ در ۲۱ ایستگاه است . ابتدا در محیط نرم افزاری اکسل داده ها فیلتر شدند. داده های اندازهگیری به ۷ ایستگاه مساوی در سه بخش از حوضه ، به صورت بخش شمالی ، میانی و جنوبی تقسیم شدند. سپس با کمک بسته نرمافزاری Ocean Data View با علامت اختصار ODV، مربوط به موسسه آلفرد وگنر (Alfred Wegener Institute)، کمیت دما ترسیم شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج پژوهش به خوبی نشان می دهد که در ایستگاه های به موازات سواحل ایرانی ستون آب تا آخرین عمق اندازه گیری شده آمیخته می باشد؛ اما در آبهای میانی و آبهای به موازات سواحل عربی عمق لایه آمیخته حدودا ۱۰۰ متر است و از این عمق به پایین لایه ترموکلاین در زمستان شکل می گیرد. گستره تغییرات دما در بخش میانی حوضه °C)۲۴۷.۵) نسبت به آبهای نزدیک به سواحل شمالی °C) ۴۴۶.۱) و جنوبی °C)۴۱۰.۳) بیش تر است . این گرادیان شدید دما می تواند به علت وجود توده آب گرم و شور خلیج فارس (PGW) در هنگام خروج از تنگه در راستای بیش ترین عمق باشد. نمودارهای ایستگاهی و پراکندگی نیز ضمن تایید وجود آب گرم در اعماق بیش از ۱۵۰ متر به وجود توده آب PGW اشاره دارد.