آلودگی بصری در منظر ساحلی

با توجه به اینکه کشور ایران دارای خطوط ساحلی زیادی با تنوع اقلیمی و اجتماعی متفاوت می باشد لذا نیازمند توجه ویژه به پتانسیل های موجود و ارتقاع کیفیت بصری در طراحی و برنامه ریزی محیط و منظر می باشد، گذراندن اوقات در محیط های طبیعی می تواند احساس سرزندگی را در افراد ایجاد کند. سیمای سرزمین به عنوان یکی از منابع طبیعی مهم ، از نظر اجتماعی و اکولوژیکی حائز اهمیت است ، که بر وضعیت روحی و ذهنی افراد به طور فراوانی اثر می گذارد. یکی از معضلات اصلی در خطوط ساحلی ایران عدم توجه به حفظ زیبای بصری در محیط و منظر طبیعی ساحلی و تداخل عوامل انسان ساخت و تخریب منظر می باشد، این امر باعث کاهش جذب گردشگر و عقب افتادگی در این صنعت پولساز در بین همسایگان خود می باشد که از لحاظ اقتصادی مورد توجه می باشد. از آنجا که پهنه ساحلی جز پهنه طبیعی بوده لذا آلودگی بصری در منظر ساحلی تنها محدود به آلودگی بصری مصنوعی نبوده و در بخش طبیعی نیز دارای آلودگی هایی می باشد که در ارتباط تنگاتنگی با سایر آلودگی ها فعالیت های انسانی شامل فعالیت های صنعتی ، شهرنشینی و تفرج نامتوازن و ... می باشد. ما در این پژوهش با توجه بر اصول منظرین به آسیب شناسی و ارائه راهکارهایی مبتنی بر افزایش کیفیت محیط و منظر با تکیه به مباحث آلودگی بصری در پهنه ساحلی پرداخته ایم .