تحلیل تغییرات پوشش اراضی در شهرهای ساحلی به منظور مدیریت اکوسیستم های ساحلی (نمونه موردی : شهر بندرعباس)

کاربردهای مختلف شهرهای ساحلی برای انسان باعث شده است این شهرها دارای اهمیت بالایی باشند. توسعه شهری سبب تخریب و انقطاع بسیاری از زیستگاه های طبیعی شده، سیستم های هیدرولوژیک را تخریب کرده و چرخه های مواد و انرژی را در این شهرها تغییر داده است . این پدیده می تواند موجب تخریب شدیدتر و به دنبال آن تغییر الگوهای ساختاری شهری به صورت جبران ناپذیر گردد. ازاین رو در این تحقق باهدف مدیریت اکوسیستم های ساحلی در شهر ساحلی بندرعباس و رائه راهکارهای اصلاحی ،تحلیل تغییرات پوشش اراضی انجام شد. پایش تغییرات با استفاده از تصاویر سنجنده های TM و +ETM در سال های ۲۰۰۰،۲۰۱۰،۲۰۲۰ بررسی شد. نتایج نشان داد که در تمام این دوره ها کاربری انسان ساخت دارای روند افزایشی و کاربری فضای سبز دارای روند کاهشی می باشد. مساحت فضای سبز در منطقه مورد مطالعه کاهش یافته است و از ۲۴۲۱هکتار در سال ۲۰۰۰ به ۴۲.۳۲۴ هکتار در سال ۲۰۲۰ رسیده است . اراضی شهری و ساخته شده نیز از سال ۲۰۰۰ روند صعودی داشته به طوریکه از ۹۲۱هکتار در سال ۲۰۰۰ به حدودا ۶۴۶۱ هکتار در سال ۲۰۲۰رسیده است .