اکوموزه، رهیافتی به سوی اکوتوریسم پایدار در منطقه حفاظت شده تنگ صیاد شهرکرد

امروزه اهمیت گردشگری و جهانگردی و لزوم بررسی و تحقیق در مورد آن با توجه به نقش های مهم اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی ، برهیچ کس پوشیده نیست . این فعالیت در دنیای کنونی ، به صورت یکی از مهمترین عوامل تولید ثروت،کار، ایجاد پویایی ، جابه جایی انسان ها و ثروت ملت ها درامده است . باتوجه به اهمیت گردشگری که یک صنعت تلقی می شود و این صنعت به اندازه ای درآمدزا و پرسود می باشد که بسیاری از کشورها به اندازه درآمد نفتی ایران از این صنعت کم هزینه و پرسود، در قبال گردشگری، درآمدزائی کرده اند، می تواند در توسعه ی ارتقای صنعت گردشگری بسیار باصرفه و مهم تلقی شود. با توجه به نقش اساسی مدیریت در صنعت گردشگری(و با توجه به پتانسیل گردشگری)که در ایران کمرنگ است و نداشت برنامه ریز و برنامه ریزی اساسی برای انجام طرح های گردشگری، باعث عقب ماندگی ایران از عرصه رقابت می شود و برای رسیدگی به این اصل باید برنامه ریز اساسی یعنی مدیران باسواد ، باتجربه و با استعداد و نیروی انسانی کارآمد را در اختیار داشت . بنابراین ، وضعیت فعلی منابع انسانی در صنعت گردشگری ایران نیاز مبرم به اصلاحات دارد و رواج فرهنگ توسعه منابع انسانی نیز از ضرورتی انکارناپذیر برخوردار است .