رابطه خودشیفتگی و تعلل ورزی با اعتیاد در نوجوانان دختر معتاد شهر تهران

اعتیاد یکی از بزرگترین معضلات اجتماعی درکشور های در حال توسعه آسیایی است و شناخت عوامل مهم شخصیت موثر پر اهمیت می باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین خودشیفتگی و تعلل ورزی با گرایش به اعتیاد در نوجوانان دختر معتاد شهر تهران بود.روش ها: این پژوهش توصیفی تحلیلی بر روی ۱۲۷ نفر از نوجوانان دختر معتاد شهر تهران بود که در کمپ های ترک اعتیاد حضور داشتند انجام شد. داده های این تحقیق به صورت میدانی و با استفاده از پرسشنامه گردآوری شده است.. در این تحقیق از پرسشنامه های شخصیت خودشیفته راسکین و تری (۱۹۸۸)، پرسشنامه اهمال کاری تاکمن (۱۹۹۸) و پرسشنامه اعتیاد وید و بوچر (۱۹۹۲) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته ها: بین خودشیفتگی (۱۷۸/۰=r ، ۰۳۸/۰p=) و تعلل ورزی (۱۷۰/۰=r ، ۰۴۸/۰p=) با اعتیاد در نوجوانان دختر معتاد شهر تهران رابطه مثبت معناداری وجود داشت. بین خودشیفتگی با تعلل ورزی در نوجوانان دختر معتاد شهر تهران رابطه مثبت معناداری وجود داشت(۳۸/=r ، ۰۰۱/۰p=). به علاوه بین خودشیفتگی با اعتیاد در نوجوانان دختر معتاد شهر تهران رابطه مثبت معناداری وجود داشت(۱۷۸/۰=r ، ۰۳۸/۰p=). نتیجه گیری: خودشیفتگی و تعلل ورزی با اعتیاد در نوجوانان دختر معتاد در ارتباط بود. پیشنهاد می شود خودشیفتگی و تعلل ورزی به عنوان عوامل موثر بر اعتیاد کنترل شود.