رابطه شیوه های فرزندپروری، سبک های تصمیم گیری و سازگاری خانواده با ناامیدی دانش آموزان دختر دوره متوسطه اول شهر عجب شیر

یکی از گرایش های منفی در زمینه هیجانات و عواطف ناامیدی استکه با احساس ناتوانی و بی علاقگی به زندگی آشکار میشود به طوری که فرد در اثر ناامیدی نمیتواند به درستی موقعیت های زندگی را بسنجد، در نتیجه قدرت تطبیق با تغییرات زندگی در او بشدت کاهش می یابد. متغیرهای متعددی میتوانند در ایجاد احساس ناامیدی دانش آموزان در ارتباط باشند. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه شیوه های فرزندپروری،سبکهای تصمیم گیری و سازگاری خانواده با ناامیدی دانش آموزان بود. این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان دختر دوره متوسطه اول شهر عجب شیر در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ بودند، که از این جامعه تعداد ۳۶۶ دانش آموز به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های مقیاس شیوه های فرزندپروری دیانا بامریند، سبک های تصمیم گیری اسکات و بروس، مقیاس سازگاری خانواده السون و مقیاس ناامیدی کازدین و همکاران استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از از روش همبستگی و رگرسیون چند گانه به روش گام به گام با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شد.نتایج نشان داد که شیوه فرزندپروری استبدادی، سهل گیرانه و سبک تصمیم گیری اجتنابی، آنی و وابسته رابطه مثبت و معنادار با ناامیدی دارند و شیوه فرزندپروری مقتدرانه و سبک های تصمیم گیری عقلایی، شهودی و سازگاری خانواده رابطه منفی و معنادار با ناامیدی دارند. همچنین مشخص گردید که شیوه فرزندپروری مستبدانه و سبک تصمیم گیری اجتنابی پیش بینی کننده مثبت و سبک فرزندپروری مقتدرانه و سبک های تصمیم گیری عقلایی و شهودی و سازگاری خانواده پیش بینی کننده منفی برای ناامیدی هستند.