مقایسه رضایت زناشویی، بهزیستی ذهنی و هوش عاطفی در زنان متاهل با و بدون فرزند شهر اصفهان

ازدواج از مهمترین رویدادهای زندگی هر فرد است که می تواند در تامین سلامت جسمانی و روانشناختی افراد تاثیر بسزایی داشته باشد، با این وجود فرزندآوری رویداد مکمل دیگری است که رنگ و لعاب ویژه ای به زندگی زوجین می بخشد. هدف از این پژوهش مقایسه رضایت زناشویی، هوش عاطفی و بهزیستی ذهنی در زنان متاهل با و بدون فرزند در شهر اصفهان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان متاهل دارای فرزند و بدون فرزند در شهر اصفهان در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود. نمونه شامل ۳۰ زن متاهل دارای فرزند و ۳۰ زن متاهل بدون فرزند بود که به شیوه در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های رضایت زناشویی اینریچ، بهزیستی ذهنی، و هوش عاطفی پاسخ دادند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیره (مانوا) در نرم افزار SPSS-۲۶ تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که زنان متاهل با و بدون فرزند در متغیرهای رضایت زناشویی، هوش عاطفی و بهزیستی ذهنی تفاوت معناداری با یکدیگر داشتند و میانگین این سه متغیر در زنان متاهل با فرزند بالاتر از زنان متاهل بدون فرزند بود (۷۴۶/۷۶=F، ۰۰۱/۰>P و ۸۰۴/۰=η). در نتیجه گیری از یافته های پژوهش می توان گفت که فرزندآوری تاثیر بسزایی در پرورش هوش عاطفی زنان و ارتقاء بهزیستی ذهنی آنان دارد و زندگی زناشویی را برای زنان معنادارتر نموده و احساس رضایت زناشویی را در آنان بالا می برد.