بررسی رابطه باورهای معرفت شناختی با عملکرد تحصیلی با توجه به نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان

مطالعه حاضر به بررسی رابطه باورهای معرفت شناختی با عملکرد تحصیلی با توجه به نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر رابر می پردازد. جامعه آماری این تحقیق کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان بافت در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ که تعداد آن ها ۱۱۰۰ نفر بود. برای تعیین حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان تعداد ۲۸۵ نفر انتخاب شد و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده پرسشنامه ها بین آزمودنی ها پخش گردید. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. جمع آوری اطلاعات از طریق دو پرسشنامه باورهای معرفت شناختی شومر(۱۹۹۰)، مقیاس خودکارآمدی تحصیلی پاتریک، هیکس و رایان(۱۹۹۷) و برای عملکرد تحصیلی از میانگین نمرات نیمسال اول تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ استفاده شد. روایی و پایایی پرسشنامه ها در حد قابل قبولی محاسبه شد. به منظور تحلیل داده های جمع آوری شده از مدل سازی معادلات ساختاری نرم افزار Spss۱۹ و Pls استفاده شد. نتایج نشان داد باورهای معرفت شناختی با عملکرد تحصیلی از طریق متغیر میانجی خودکارآمدی تحصیلی رابطه غیرمستقیم دارد. یعنی باورهای معرفت شناختی به طور غیرمستقیم و از طریق متغیر میانجی خودکارآمدی تحصیلی، به میزان ۴۶ درصد (۵۹۱/۰×۷۷۹/۰) با متغیر عملکرد تحصیلی رابطه دارد.