رابطه امید به زندگی، احساسات مثبت و بهزیستی روانی با تاب آوری در بین سالمندان

زمینه تحقیق و هدف: هدف از این پژوهش، بررسی رابطه امید به زندگی، احساسات مثبت و بهزیستی روانی با تاب آوری دربین سالمندان شهر کرمانشاه بود. روش مطالعه: پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی و در روش اجرا از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری در این پژوهش شامل سالمندان تحت پوشش مرکز جامع سلامت امام خمینی شهر کرمانشاه به تعداد ۱۵۸ نفر در سال ۱۳۹۹ بود. نمونه آماری با استفاده از فرمول حجم نمونه مورگان ۱۲۰ نفر می باشد که با توجه به احتمال ریزش نمونه ها بدلیل اینکه آزمودنی ها سالمند می باشند و ممکن است همکاری برای تکمیل پرسشنامه صورت نگیرد تعداد ۱۱۳ نفر انتخاب گردید. پرسشنامه های مورد استفاده این پژوهش، بهزیستی روانی ریف (۱۹۹۴) احساسات مثبت وینر (۱۹۸۵)، امید به زندگی اشنایدر (۱۹۹۸) و تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) بود. نتایج: یافته ها نشان داد رگرسیون پیش بینی تاب آوری سالمندان از روی متغیرهای امید به زندگی، احساسات مثبت و بهزیستی روانی معنی دار می باشد (۰۰۰۱/۰>p و ۵۲/۳۲=F). متغیر امید به زندگی با ضریب بتای ۳۴/۰، متغیر احساسات مثبت با ضریب بتای ۳۲/۰ و متغیر بهزیستی روانی با ضریب بتای ۲۸/۰ می توانند به طور مثبت و معنی داری تاب آوری سالمندان را پیش بینی کنند. بین امید به زندگی با تاب آوری سالمندان رابطه مثبت معنی داری وجود دارد (۰۰۰۱/۰= p و ۶۱/۰ = r). بین احساسات مثبت با تاب آوری سالمندان رابطه مثبت معنی داری وجود دارد (۰۰۰۱/۰= p و ۵۸/۰ = r). بین بهزیستی روانی با تاب آوری سالمندان رابطه مثبت معنی داری وجود دارد (۰۰۰۱/۰= p و ۴۹/۰ = r). بحث و نتیجه گیری: تاب آوری بخشی از توانایی یک انسان است که با استفاده از آن می تواند شرایط نامطلوب را پشت سرگذاشته و به نحو مناسبی از توانایی سازگاری خود برای فرونشاندن قدرت تخریب آنها استفاده می کند، سالمندانی که عوامل متعددی ازجمله ساختار روانی و وضعیت روان شناختی، هیجانات مثبت و منفی، توانمندی انطباق با شرایط محیطی و پیرامون، ژنتیک، سطح و کیفیت زندگی و... بر میزان امید به زندگی، احساسات مثبت و بهزیستی روانی سالمندان تاثیرگذار هستند.