تدوین الگوی بهینه ی سیستم حمل و نقل عمومی درون شهری بر اساس نیاز های موجود در شهر شیراز- نمونه موردی منطقه یک شهرداری شیراز

حمل و نقل شهری عامل مهمی است که همراه با رشد سریع جمعیت و توسعه شهرها، در ابعاد گوناگون زندگی انسان ها موثر می باشد. امروزه با توجه به اثرپذیری بخشی از مشکلات کلان شهرها و نیز اتلاف زمان و منابع شهروندی از وضعیت نابسامان حمل و نقلی، لزوم اتخاذ راهکارهای مدیریتی و طراحی واجرای سیستم های مناسب ترافیکی در شهرها توسط مجموعه مدیریت شهری ضروری به نظر می رسد. پژوهش حاضر با توجه به شرایط کنونی شهر شیراز می کوشد تا به تدوین الگوی بهینه ی سیستم حمل و نقل عمومی درون شهری بر اساس نیاز های موجود در شهر شیراز مطالعه موردی منطقه ۱ بپردازد. نوع پژوهش حاضر به لحاظ ماهیت توصیفی-تحلیلی و به لحاظ هدف کاربردی بوده و برای جمع آوری داده ها و اطلاعات مربوط به آن از روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. حمل ونقل عمومی در منطقه شامل اتوبوس عمومی، قطار شهری و تاکسی می شود که در این پژوهش موردسنجش قرار می گیرند. در مطالعات میدانی با حضور محقق در محدوده های مورد مطالعه حجم ترافیکی محلات در ساعات مختلف جمع آوری شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش SWOT وAHP و همچنین نرم افزار SPSS صورت گرفته است. در بخش SWOT نتایج اوزان نهایی نشان می دهد مترو در اولویت نخست قرار گرفته است. بخش اتوبوس رتبه دوم و در نهایت تاکسی در رتبه سوم قرار دارد. در بخش بعد با توجه به ویژگی های زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی شهر شیراز، توزیع سیستمهای حمل ونقل عمومی درون شهری شیراز را با استفاده از پرسشنامه بررسی کردیم، در وضع موجود بیشترین استفاده مردم از وسایل نقلیه عمومی در منطقه یک شیراز به ترتیب عبارتست از: تاکسی با سهم ۴۵%، مترو با سهم ۳۰% و اتوبوس با سهم ۲۵%. در بخش ماتریس همبستگی پیرسون نیز سه مولفه اصلی تحقیق مورد تحلیل واقع شده که با استفاده از نتایج ماتریس ، استفاده از تاکسی با عوامل زیست محیطی و اقتصادی رابطه معکوس و با عوامل اجتماعی رابطه مستقیم و معنادار دارد. استفاده از مترو با عوامل اجتماعی و زیست محیطی و اقتصادی رابطه مستقیم و معنادار دارد و در نهایت استفاده از اتوبوس با عوامل اجتماعی و زیست محیطی و اقتصادی رابطه مستقیم و معنادار دارد.