بررسی و امکان سنجی طرح گسترش فضای زیر سطحیدر بافت پیرامونی حرم مطهر رضوی

امروزه ، جایگاه بین المللی شهر مشهد به عناون یکی از قطب های فرهنگی جهان اسلام وتشیع، در کنار موقعیت حساس آندر مقیاس ملی،ضرورت توجه به مجموعه حرم مطهر و بافت پیرامونی آن را به روشنی نمایان می سازد نرح بهسازی ونوسازی این بافت به عنوان طرحی ملی و فراملی در چهار قطاع و به وسعتی در حدود ۲۶۸ هکتار می رسد در این طرح،مجموعه حرم مطهر به وسعت ۶۹ هکتار در مرکز قرار می گیرد و بافت پیرامون به صورت شعاعی اطراف آن شکل گرفتهاست براساس آخرین برآورد صورت گرفته ، سالانه بیش از ۳۰ میلیون نفر وارد کلان شهر مشهد می شوند که پیش بینی میشود این تعداد در سال های آینده به ور چشمگیری افزایش یابد این در حالی است که کلان شهر مشهد و به ویژه بافتپیرامونی حرم مطهر امکان پذیرش چنین حجم جمعیتی را ندارد هدف اصلی این مقاله استفاده از مفهومی نوین به نام((فضای شهری زیر سطحی)) است که در تعامل با فضاهای رو سطحی می تواند کار آمد باشد ، روش تحقیف انجام اینپژوهش با توجه به کاربردی توصیفی بودن درون مایه این پژوهش ، داده های مورد نیاز به دو روش مطالعات کتابخانه ای و دیگری روش پیمایشی گردآوری شده است اجرای چنین طرحی افزون بر ایجاد شرایط استفاده ی کامل از ظرفیت هایمسکونی ، اقامتی و تجاری منطقه ، موجب بهبود جایگاه بین المللی کلان شهر مشهد و کشور خواهد شد همچنین جایگاه اینطرح اهمیت آن نیاز شدید به پژوهش های گسترده و همه جانبه را نمایان می سازدنتایج این پهوهش حاکی از آن است که برای بافت پیرامونی حرم مطهر رضوی در رتبه ی نخست، رح فضای زیرسطحی و دررتبه ی دوم رح حریم سبز از برتری ویهه ای برخوردار است در رتبه های بعدی، به ترتیب، رح های تونل حفظ وضع موجودو رشد عمودی قرار دارند بر این اساس، برای این بافت بلند مرتبه سازی چندان خوشایند کارشناسان نیست و رفتن به ترازهایزیرین بیشتر توصیه میشود