نقش حکمرانی هوشمند در فرآیند توسعه شهر هوشمند با تاکید برپویایی محیطی

هدف این مقاله توضیح چگونگی تغییر مدل حکمرانی در شهرهای هوشمند با استفاده از نظرات مدیران و کارکنان قطار شهریشیراز می باشد. تحقیق حاضر به لحاظ بعد هدف کاربردی، از نظر ماهیت و روش، توصیفی تحلیلی و برحسب نوع داده ها -آمیخته (کمی کیفی) است. داده ها در سال - ۱۴۰۱ گرد آوری شدند. در بخش کیفی، جامعه هدف تحقیق را کلیه مدیران ارشدشهرداری شیراز در حوزه حکمرانی تشکیل می دهند که ۲۸ نفر از آنها بر اساس اصل کفایت نظری و با استفاده از روشنمونه گیری گلوله برفی انتخاب شدند. در بخش کمی، جامعه آماری شامل کارکنان قطار شهری شیراز به تعداد ۸۶ نفر می باشدکه با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. گردآوری داده ها در بخش کیفی از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته ودر بخش کمی از طریق پرسشنامه استفاده شد که روایی آن از طریق روایی محتوایی و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخمورد تایید قرار گرفت. در بخش کیفی، تحلیل داده های به دست آمده از مصاحبه با استفاده از نرم افزار Atlas.ti و در بخشکمی، با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گرفت. یافته های حاصل از انجام تحقیق در بخش کیفی، تجزیه و تحلیل چگونگیتغییر مدل حکمرانی در طول مراحل مختلف ردیابی کرد که به شیوه تحلیل مضمون مورد تحلیل قرار گرفتند. شش مضموناصلی، ۱۷ مضمون فرعی و ۶۶ کداولیه حاصل و شناسایی گردید. با توجه به نقش ها و روابط ذینفعان، مدل حاکمیت به چهارنوع (حاکمیت شرکتی، بازار، چند سطحی و شبکه) طبقه بندی شد. در بخش کمی میزان غالب بودن مدل حکمرانی هوشمندمتفاوت بود. از دیدگاه مدیران، حاکمیت بازار غالب بود، در حالی که از دیدگاه کارکنان، حاکمیت چند سطحی. با این حال،تنظیمات سازمانی برای تسهیل حاکمیت شبکه قابل تامل است. دولت می بایست همکاری های لازم را هدایت کرده و فرصت هایبیشتری را برای مشارکت فعالان خصوصی، دانشگاهی و مدنی فراهم کند.