شناسائی مناطق دارای خطر سیل گرفتگی با استفاده از مدل های تحلیل فراوانی منطقهای دراستان اصفهان

در میان انواع خطر های طبیعی، سیل بعنوان یکی از ویرانگرترین بلایا شناخته می شود که خسارت زیادی را به جوامع انسانی، تاسیسات، مراکز صنعتی و اراضی کشاورزی تحمیل می کند. شناسائی مناطق دارای خطر سیل گرفتگی و اطلاع از احتمال وقوع و یا دوره بازگشت وقایع سیلابی می تواند کمک شایانی جهت برنامه ریزی و کاهش خطرات ناشی از این پدیده طبیعی نماید. در این مطالعه تلفیق روش گشتاورهای خطیL-moments و رگرسیون چند متغییرهجهت تحلیل فراوانی منطقه ای در استان اصفهان بکار برده شد. پس از طبقه بندی ایستگاه های هیدرومتری با استفاده از روش خوشه بندی فازی به دو گروه، همگنی منطقه ای و آگاهی از وجود ایستگاه های ناجور با استفاده از آماره هایD و Hمشخص گردید. سپس با استفاده از آمارهZDIST بهترین تابع توزیع منطقه ای برای گروه های همگن انتخاب گردید. سپس از رگرسونهای خطی جهت ایجاد مدل های منطقه ای سیل استفاده گردید و مقادیر دبی با دوره بازگشت های مختلف در مناطق فاقد آمار برآورد گردید و مناطق دارای خطر سیل گرفتگی بر اساس دبی های برآوردی شناسائی و طبقه بندی گردید