گذار از موقعیت نوشتن به مثابه »شغل « به موقعیت نوشتن به مثابه »نقش « برای اساتید علوم اجتماعی در وضعیت دیجیتال

وضعیت دیجیتال و شبکه های اجتماعی نظام ارتباطی جدیدی را معرفی و سلسله مراتب ارزشی متفاوتی را در نسبت به دوران پیشادیجیتال ایجاد کردهاند. یکی از مهم ترین شکل های تازه ارزشهای نظام ارتباطی در وضعیت دیجیتال امکان بیانگری ایدهها و احساسات و نشر آنها به کمک شبکه های اجتماعی است . شیوههای متفاوتی از بیانگری به واسطه تکنولوژی دیجیتال فراهم شدهاند. یکی از تاریخی ترین شیوههای بیانگری که در وضعیت دیجیتال در شکل های کارکردیاش تغییر به وجود آمده موقعیت نوشتن است . موقعیت نوشتن یکی از اصلی ترین شیوههای بیانگری در وضعیت دیجیتال است . بنابراین وقتی موقعیت نوشتن برای یک استاد علوم اجتماعی در سلسله ای از ارزشهای شغلی و اداری در دانشگاه، در قالب نوشتار آکادمیک ، یک ضرورت شغلی است ، آنگاه موقعیت نوشتن از جامعه برای جامعه در شبکه های اجتماعی برای استاد علوم اجتماعی تبدیل به موقعیتی از ایفای نقش روشنگر مردمی شده است . ازاین رو، هدف اصلی مقاله شکل دادن به مفاهیمی است که موقعیت جدید نوشتن در شبکه های اجتماعی توسط استاد علوم اجتماعی عضو هیئت علمی دانشگاه را در پیوند بین گذار از نوشتن به مثابه ضرورت موقعیت شغلی و اداری به نوشتن به مثابه نقش یک روشنگر مردمی تبیین می کنند. بر اساس نتیجه گیری، در وضعیت دیجیتال که به واسطه شبکه های اجتماعی امکان نوشتن و نشر، هم زمان، بر عهده استاد علوم اجتماعی می شود او در موقعیت نوشتن نشر قرار می گیرد. موقعیت نوشتن نشر مربوط به دوران پساچاپ است که برای استاد علوم اجتماعی اراده معطوف به نوشتن نشر را فراهم می کند و امکان نوشتن از جامعه برای مخاطبانی انبوه و متکثر ایجاد می شود. استاد علوم اجتماعی با ایفای نقش روشنگر مردمی به واسطه نوشتن امکان نشر تخیل جامعه شناسی را برای ایجاد آگاهی از وضعیت جامعه فراهم می کند و این اعتبار زیستن معاصر را برای استاد علوم اجتماعی به دست می آورد.