یک رویکرد جدید از تزریق در تونل و تقاطع های غیر همسطح

بخشی از تونل های دوقلو در ایستگاه شانگ میلین در خط ۹ متروی ژنگزن توسط روش حفر تونل محافظتی ایجاد شد. قسمتی از ین بخش در فاصله نزدیکی و در زیر خط ۴ مترو قرار دارد. به دلیل محدودیت های موجود در کنترل باراضافه بر تونل موجود در این منطقه، از ترکیبی از روش های محافظتی در داخل تونل استفاده شد. این روش به طرز چشمگیری از اثرگذاری تونل های دوقلوی زیری بر تونل موجود می کاهد. میزان تنش اعمالی بر تونل های موجود که ناشی از ساخت تونل های جدید است نیز با روش خاصی نشان داده شده است. به دلیل عملیات ساخت و ساز مجدد در زیر زمین، حفر تونل های دوقلو تاثیر زیادی بر تونل موجود و خاک اطراف آن داشت. رفتار تونل موجود توسط ابزارهای ثبت کننده مورد استفاده در پروژه تحلیل شد. پروفیل سازه موجود نشان دهنده یک حالت Vشکل بعد از اولین حفر بود که پس از دومین حفر به حالت wدرآمد. تنش حلقه ای ایجاد شده در تونل موجود از طریق تونل زیری القا شد که تاثیرات مثبتی در حالت تنش در سازه تونل داشت. در طرف مقابل، تنش طولی، گشتاوری خمشی یا تنش کششی به تونل موجود اعمال می کرد که تاثیر عکس بر روی سازه آن داشت. بر اساس داده های نشان داده شده، سه مود تغییر شکل به منظور توصیف رفتار تونل موجود پیشنهاد شدند. به علاوه تفاوت های بین دو فرایند شرح داده شد که هردو پارامتر نسبت اتلاف زمین و میزان عرض در پروفیل دوم، بزرگ تر از پروفیل اول بودند، زیرا که پایداری خاک کاهش یافته است.