سلامت معنوی در فرایند درمان

زمینه و هدف: سلامت معنوی به عنوان بعد چهارم سلامت، از سوی سازمان جهانی بهداشت شناخته شده است و در کنار ابعاد سلامت جسمی، روحی و اجتماعی در اکثر مدلهای سلامتی به این بعد هم توجه می شود چرا که تامین این بعد از سلامتی باعث ارتقای سایر ابعاد سلامت نیز خواهد شد . گومز و فیشر سلامت معنوی را به حالتی از بودن، احساس های مثبت، شناخت ارتباط فرد با خود، دیگران و یک نیروی ماورایی و نیز فطرت تعریف کرده اند که در صورت دارا بودن آن - سلامت معنوی - فرد احساس هویت، کمال، رضایتمندی، عشق، احترام، نگرش مثبت، آرامش، توازن درونی می کند و زندگی اش هدفمند می شود.روش: این مطالعه با روش مرور حیطه ای انجام شد. کلیه مطالعات مرتبط با سلامت معنوی در پایگاه های مقالات انگلیسی PubMed، Scopus، Web of Science و ProQuest و پایگاه های مقالات فارسی SID و Magiran و موتور جستجوگر Google Scholar با استفاده از کلیدواژه های سلامت معنوی، بیماری، ارتقا حدیث جستجو شد. در نهایت، مقالات مروبطه انتخاب و با روش تحلیل چارچوبی ریچی و اسپنسر تحلیل شدند.نتایج: ارتقای سلامت معنوی با بهبود رابطه بیمار با خدا و با ایجاد شجاعت و معرفی بیماری به عنوان یک چالش صورت گیرد. بیماران می توانند پس از بهبود روابط با خود و مردم، با استفاده از هنجارهای مذهبی و توسعه تعهد و انگیزه، به رفتار سالم برسند. مشاوران معنوی باید در هنگام آموزش سلامت معنوی به عنوان مربی عمل کنند و خود را برای کمک به بیماران و مدیریت احساسات مضر آنها توانمند کنند. یک رویکرد متمرکز بر بیمار و خانواده، خود مراقبتی، مراقبت در منزل می تواند موثر باشد.قران نیز تاکید زیادی برا تاثیر بعد معنوی بر بهبودی داشته به عنوان مثال صافات ۹۸، بقره ۱۰، محمد ۲، انعام ۸۲ ، بقره ۲۷۷