مراقبت معنوی از بیماران و معلولین از منظر قرآن و حدیث

زمینه و هدف: بیماری یک ناهنجاری جسمی-روانی، تعریف شده. رعایت شخصیت انسانی بیمار همچون باورها، فرهنگ و ضوابط اخلاقی، عامل بسیار مهمی در بهبودی است. در فرهنگ اسلامی، حضور کادردرمان بر بالین بیمار، مصداق صریح عبادت محسوب شده. امروزه درکنار فراموشی پزشکان، اکثر بیماران از حقوق خویش مطلع نیستند؛ بنابراین مشکلاتی برای ایشان و سازمان های ارائه دهنده خدمات بهداشتی-درمانی رخ داده. از مهمترین حقوق بیمار، احترام به اختیار وی است. هدف مطالعه، بررسی اهمیت رفتار صحیح دربرابر بیماران کم توان جسمی-ذهنی، و مراقبت معنوی است.روش شناسی: اطلاعات مرتبط از آیات قرآن کریم و پایگاه های جستجو Google scholar, SID با بازه زمانی سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۲ استخراج شد.یافته ها: بیماران بویژه ناتوان و صعب العلاج، بهمراه خانواده ایشان نیازمند مراقبت معنوی بعنوان بخشی از مراقبت بالینی اند. کمبودهای شدید حمایتی جامعه و احساسات منفی، برای مادران ایشان بویژه درمناطق کمتر توسعه یافته، فشارهای روان شناختی بدنبال داشته وکاهش فشارهای مراقبتی بدون درنظرگرفتن بسترسازی های فرهنگی و بهره گیری از منابع خدماتی-حمایتی امکان پذیر نیست. حمایت های مالی مستقیم یا غیرمستقیم از بستر مراکز نگهداری یا خدمات درمانی-آموزشی و تامین شرایط لازم برای ازدواج ایشان، در کاهش بسیاری از مشکلات آنها موثر است.نتیجه گیری: معنویت، مکمل درمان های رایج پزشکی است. خانواده های دارای فرزند معلول، دارای ضعف و بشدت نیازمند خدمات آموزشی، مشاوره ای و حمایت های معنوی-مالی اند. شکستن هنجارهای ناخوشایند رفتاری، کسب آرامش و رهایی از فشارهای روحی ناشی از بیماری بر سازگاری فرد و بصورت غیرمستقیم بر روند درمانی فعلی و وضعیت سلامت بیماران کمک کرده و موجب افزایش انعطاف پذیری در برابر مشکلات شده.