بررسی سجع(متوازی، متوازن و مطرف) در چهل غزل اول حافظ شیرازی

خواجه شمس الدین محمد بن بهاءالدین حافظ شیرازی (حدود ۷۹۲-۷۲۷ هجری قمری برابر با ۷۶۹-۷۰۶ هجری شمسی)، شاعر بزرگ سده هشتم ایران (برابر قرن چهاردهم میلادی) و یکی از سخنوران نامی جهان است. بیشتر شعرهای او غزل هستند که به غزلیات حافظ شهرت دارند. گرایش حافظ به شیوه سخن پردازی خواجوی کرمانی و شباهت شیوه سخنش با او مشهور است او از مهمترین تاثیرگذاران بر شاعران پس از خود شناخته میشود . در قرون هجدهم و نوزدهم اشعار او به زبانهای اروپایی ترجمه شد و نام او بگونه ای به محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافت. هرساله در تاریخ ۲۰ مهرماه مراسم بزرگداشت حافظ در محل آرامگاه او در شیراز با حضور پژوهشگران ایرانی و خارجی برگزار میشود. در ایران این روز را روز بزرگداشت حافظ نامیده اند. مقاله حاضر به بررسی سجع(متوازی، متوازن و مطرف) در چهل غزل اول حافظ شیرازی پرداخته است. روش تحقیق این مقاله توصیفی تحلیلی می باشد.