تحلیلی بر ادبیات پایداری و هویت ملی

ادبیات پایداری ریشه ی کهن در تاریخ جهان دارد می توان گفت تاریخچه ی آن در واقع تاریخ ادبیات جهان است .انسان همیشه طالب عدالت ، آزادی و برابری بوده است. شاعران در ضمن شعرها و نوشته های خویش مردم را تشویق و ترغیب به پایداری ومبارزه در راه حق نموده اند .این نوع ادبیات ابتدا در بین شعرا و نویسندگان عرب و بعدها در جهان رایج شد. این نوع ادبیات به شرح مبارزه ، مقاومت ، از جان گذشتگی برای به دست آوردن آزادی و از بین بردن جور و ستم و دفاع از فرهنگ و سنت قومی و باورهای مردم آن سرزمین می پردازد . نتیجه چنین تلاشی ادبیاتی پویا و غنی را به ارمغان آورد .هویت ملی، مجموعه ای از گرایشها و نگرشهای مثبت نسبت به عوامل و عناصر و الگوهای هویتبخش و یکپارچه کننده در سطح یک کشور، به عنوان به واحد سیاسی، است. هویت ملی دارای عناصر سازندهی گوناگونی چون ارزشهای ملی، دینی، فرهنگی، جامعهای، انسانی، و در ابعاد فرهنگی، اجتماعی، تاریخی جغرافیایی، سیاسی، زبانی و غیره است. هویت ملی ایرانی نیز به انحای مختلف، دارای ابعاد و عناصر فوق هستند؛ امام مهمترین مسایل آن، وجود دو عنصر اسلامیت و ایرانیت و تاثیرپذیری آن از فرهنگ غربی است. در این مقاله بر آن هستیم تا با استفاده از روش توصیفی تحلیلی ابتدا به بررسی ویژگیهای ادبیات پایداری، زمینه ها و عوامل پیدایش آن تشریح و سپس هویت ملی و ابعاد آن از جنبه های مختلف بیان شده است.