بررسی بکارگیری روش های اجتماعی کردن دانش آموزان بر کاهش میزان پرخاشگری آنان

پرخاشگری آن گونه که در افکار عمومی تصور می شود، فقط محدود به خشونت و تعرضات فیزیکی و بدنی نیست. اکثر مردمکتک زدن و زخمی کردن و درگیری های فیزیکی را به عنوان مظهر پرخاشگری معنا میکنند، در حالی که دامنه تعریف و وجوهعینی پرخاشگری لایه های گسترده تری از رفتارهای انسانی را دربرمیگیرد، که از جمله لایه های زیرین پرخاشگری ، پرخاشگریکلامی است. اگرچه تعریف واحدی از پرخاشگری در دست نیست، در مورد این موضوع اتفاق نظر وجود دارد که پرخاشگری بهافراد آسیب می رساند. در ابتدا پژوهشگران بر بعد جسمانی پرخاشگری در کودکان تاکید داشتند، اما به تدریج بر ابعاد دیگر آنمتمرکز شدند. آموزش و به تبع آن محیط های آموزشی بیشترین اثر و نقش را بر ذهنیت و تمدن سازی جوامع به عهده دارند.لازمه اصلاح پیکره آموزش و پرورش، ایجاد فضاهای مرتبط با فعالیت دانش آموزان است؛ فضاهایی که دارای شرایط مناسب ومطلوب برای رشد فیزیکی ذهنی، عاطفی و اجتماعی کودکان می باشد که تحقق این امر از طریق طراحی جزئیات فضاها با توجهبه الگوهای رفتاری دانش آموزان امکان پذیر می باشد.