آموزش بهبود کارکردهای عملیاتی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر شیراز

این پژوهش با هدف بررسی آموزش بهبود کارکردهای عملیاتی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر شیراز انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف بنیادی و از لحاظ ماهیت اجرا و روش جمع آوری اطلاعات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی ۴۲۰ دانش آموز دختر ابتدایی اول از ۹ مدرسه دولتی ۴ مدرسه با دو کلاس در شهر شیراز در آذر سال ۱۴۰۰ تشکیل دادهاند. تعداد ۳۰ نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده و بر اساس معیارهای ورود به پژوهش انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. از دو پرسشنامه، اضطراب پیشرفت تحصیلی آلبرت و هابر (۱۹۶۰) و پرسشنامه معنای تحصیل هندرسون-کینگ و اسمیت (۲۰۰۶) و برنامه آموزشی کارکردهای اجرایی براساس مدل بارکلی (۱۹۹۷) استفاده شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکوا) مورد تحلیل قرار گرفت و یافته ها نشان داد تفاوت معناداری بین میانگینهای اضطراب پیشرفت تحصیلی و معنای تحصیلی دانش آموزان در پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل وجود داشت. آموزش بهبود کارکردهای اجرایی بر اضطراب پیشرفت تحصیلی و معنای تحصیلی دانش آموزان ابتدایی اثر معنیداری در سطح ۰/۰۱ دارد و به طور مشخص آموزش بهبود کارکردهای اجرایی سبب کاهش اضطراب پیشرفت تحصیلی و همچنین منجر به افزایش معنای تحصیلی دانش آموزان ابتدایی میگردد.