شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر استراتژی های مشارکت شهروندان در توسعه کارآفرینی در شهرهای هوشمند با استفاده از تحلیل شبکه ای فازی (مطالعه موردی شهر تهران)

در قرن اخیر تراکم جمعیت به دلایل مختلفی از مناطق روستایی به سمت مناطق شهری سرازیر شده است که این تراکم جمعیت در مناطق شهری مدیریت شهرها را از جنبه های اقتصادی اجتماعی و فرهنگی با چالش ها و نیازهایی روبرو کرده است که حل این چالش ها بدون استفاده از ابزارها و تسهیل کنندههای به روز در هر دوران غیر ممکن به نظر می رسد . هم جهت وهم دوره با حرکت شیوههای مدیریتی از روشها بوروکراتیک و ساختارمند به سمت شیوههای نامنظم و پویا و از طرفی بامطرح شدن جریانهای آزاد اقتصادی و اطلاعاتی در دهه های اخیر مفهوم فعلی کارآفرینی با کارکرد فعلی شکل می گیرد وکارآفرینی در یک ارتباط دو سویه یکی از عوامل و معلولات شکل گیری نسل جدیدی از شهرها تحت عنوان شهرهای هوشمندمی شود. شهری با بازدهی بالا ارتباطات گسترده و حل کننده ی مسایل به شیوههای جدید و اثربخش .بخش اصلی و تاثیرگذاراین جریان افراد و مردم یک جامعه در زمینه ی کارآفرینی به عنوان کارآفرینان و دی نفعان می باشند که مشارکت هر یک ازآنان در یک طرح کارآفرینی میتواند عامل شکست یا پیشرفت آن طرح باشد.پژوهش حاضر با بررسی دادههای کمی و کیفی دراین زمینه که توسط مصاحبه با جمعی از خبرگان این حیطه (معاونت فناوری و اطلاعات مناطق شهرداری تهران) به دست آمده است به بررسی استراتژی مورد ترجیح شهروندان تهرانی در رابطه با مشارکت در توسعه کارآفرین ی در شهر هوشمند تهرانو سپس اولویت بندی این عوامل می پردازد که می تواند برای تصمیم گیرندگان و ذی نفعان و پژوهشگران فعال در رابطه باتوسعه ی شهرهای هوشمند و کارآفرینی در شهرهای هوشمند مورد استفاده قرار بگیرد.