ارزشیابی توصیفی و یاد گیری دانش آموزان

باید عمیقا باور داشته باشیم که هر دانش آموز قابلیت رشد و یادگیری را دارد به شرط آنکه ما ابزارهای سنتی ارزشیابی را که بدون توجه به تفاوتهای فردی، فقط به دنبال نقطه ضعف هاست رها کنیم و ابزاری بسازیم که توانایی ها را شناسایی کند و به دانش آموز اعتماد به نفس بخشد و زمینه را به گونه ای مهیا کنیم که نمره گرایی از بین برود و معلم و دانش آموز و اولیا همه به دنبال کیفیت کار باشند نه کمیت.بسیاری از معلمان نگران اتمام برنامه های درسی خود هستند بدیهی است بخشنامه ها و دستورالعمل های اداری و اجرایی در تولید این نگرانی نقش عمده دارند و باعث افت کیفی کار آنان می شود. برای رفع این نگرانی باید چاره اندیشی کرد تا کیفیت فدای کمیت نشود(رستگار،۱۳۸۲،ص۲۹).ارزشیابی: هر کاری که قضاوتی به همراه داشته باشد ارزشیابی است که بعضی از مواقع سنجش و ارزشیابی معادل به کار می روند، اما به واقع هم معنا نیستند. سنجش، اندازه گیری عملکرداست و مشتمل بر قضاوت نیست و این نقش بر عهده ی ارزشیابی است(رستگار،۱۳۸۲،ص۱۵۴).ارزشیابی به فرایند نظامدار برای جمع آوری وتحلیل وتفسیر اطلاعات گفته می شودبه این منظور که تعیین شود که آیا هدف های مورد نظر تحقق یافته اند یا درحال تحقق یافتن هستند وبه چه میزان.(گی و۱۹۹۱وص۶) در واقع امتحان نوعی ارزشیابی است که طبق اصول معینی انجام می شود و وسیله ای برای توصیف تغییر رفتار دانش آموز در جهت اهداف آموزش و پرورش وکمک به بهبود یادگیری است که ۷ هدف اساسی را به دنبال دارد.۱- کمک به یادگیری دانش آموز۲- کمک به یادگیری دانش آموز برای آشنایی باهدفهای آموزشی – درسی۳- برانگیختن رغبت و علاقه ی دانش آموزان به یادگیری۴- تصمیم گیری برای شروع مراحل بعدی تدریس۵-اصلاح روش تدریس۶- ارتقا و طبقه بندی دانش آموزان۷- تصحیح نتایج فعالیت های فراگیران و دادن بازخورد به آنها(رشد معلم،۱۳۸۴،ص۱۲).هدف ارزشیابی خدمت به آموزش است، نه در کمین نشستن برای غافلگیر کردن دانش آموز و محک زدن او با معیار آنچه «نمی داند» فرهنگ موفقیت رامی توان با کاربرد روش صحیح در آموزش و ارزشیابی بر فضای کلاس غالب کرد(رستگار،۱۳۸۲،ص۲۰).اطلاعات حاصل از سنجش و ارزشیابی مستمر هر دانش آموز باید به این پرسش معلم پاسخ دهد که این دانش آموز درکجا قرار دارد و من برای پیشرفت او چه میتوانم بکنم؟ نه اینکه معلم نتیجه گیری کند که مثلا این دانش آموز زیرحد متوسط یا کند ذهن یا تیزهوش است(رستگار،۱۳۸۲،ص۳۲).