مروری تحلیلی -عددی بر انواع روشهای احداث فضای زیرزمینی جدید (در محل تقاطع) بر پایداری فضاهای موجود

در طی دهه های اخیر، تونلها و فضاهای زیرزمینی کاربرد زیادی داشته است که کاربری تونلها در طرحهای کلان حمل ونقل، به خصوص در مناطق شهری، به طور قابل ملاحظه ای افزایش پیدا کرده است. در سالهای اخیر، به دلیل کمبود فضا تونلهای جدید زیادی، به منظور توسعه و گسترش سیستمهای حمل ونقل زیرزمینی در مجاورت تونلهای موجود بهصورت عمودی یا موازی طراحی و ساخته شدهاند. در طراحی تونلهای جدید، حصول اطمینان از ادامه فعالیت ایمنی تونلهای موجود در مجاورت آنها در حین و بعد از حفاری و ساختشان از اهمیت بسزایی برخوردار است. اگر تونل موجود به دلیل ساخت تونل جدید آسیب ببیند، خسارت وارده علاوه بر نیاز به هزینه و زمان زیاد ممکن است منجر به خسارتهای جانی شود. به همین دلیل، بررسی فاصله مرکز به مرکز تونلها، فاصله تونلها تا سطح زمین و قطر تونلها یکی مهمترین موضوعات در حفاری تونلهای دوقلو در محیطهای شهری است که تاثیر بسیار زیادی بر ضریب ایمنی، نشست سطح زمین، پایداری تونلها، جابهجایی و تنش تونل جدیدالاحداث بر تونل موجود خواهد گذاشت. علاوه بر این موضوع پارامترهای زمینشناسی در حین حفاری یکی از چالشهای بحثبرانگیز بوده که در بسیاری از مقالات و تحقیقات به دلیل عدم قطعیت در پارامترهای زمینشناسی از روشهای آمار و احتمالات استفاده میشود. در این مقاله سعی شده است که با استفاده از مطالعه چندین مقاله در حوزه حفاری تونلهای دوقلو به بررسی پایداری و تاثیر تونلهای جدیدالاحداث بر تونل حفاری شده به روشهای مختلف پرداخته شود تا علاقهمندان در این زمینه بتوانند به یک منبع مطالعاتی کامل دسترسی داشته باشند.