تحلیل تکامل و زمانبندی رشد ساختارها در محدوده بین بلندای دیرینه هندیجان تا خارگمیش

در این مقاله تاقدیسهایی در شمالغرب خلیج فارس مورد مطالعه قرار گرفته است. داده های لرزه ای این ساختارها شواهد تکامل ساختاری و چینه های رشدی را در خود ثبت کرده اند که نشانگر تاثیر گسلهای پیسنگی بر روند تکامل ساختمانی میادین هیدروکربنی و شکل گیری بلنداهای دیرینه در این منطقه است. تاثیر رژیمهای زمینساختی بر گسلهای پی سنگی هندیجان-بهرگانسر و خارگ-میش باعث عملکردهای متفاوت در طی زمانهای زمین شناسی شده است که با تفسیر و تحلیل ساختاری و چینهای داده های لرزه ای بازسازی و مطالعه شده است. با استفاده از داده های لرزه ای به تفسیر ساختارهای موجود در منطقه از جمله گسلها و چین خوردگیها، مراکز انباشت پرداخته شد. نتایج این مطالعه نشان داد که ساختارهای شمالغربخلیج فارس در محدوده مورد مطالعه در دو فاز اصلی رشده کرده اند. و این فازها براساس تغییرات ضخامت رسوبات همزمان با تکتونیک در چینه های رشدی ثبت شده است. این مطالعه فازهای اصلی چین خوردگی در زمان تشکیل دو چینه رشدی در کرتاسه بالایی و پلیوسن همزمان با رویدادهای تکتونیکی ورق عربی رخ داده است.