اثربخشی آموزش مثبت نگر برمعنای تحصیلی،انگیزش تحصیلی و تعلل ورزی تحصیلی در دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مثبت نگر برمعنای تحصیلی، انگیزش تحصیلی و تعلل ورزی تحصیلی در دانش آموزان پسر دوره دوممتوسطه شهر تهران بود. روش پژوهش این مطالعه: نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماریشامل کلیه ی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی ۴۰۰-۱۳۹۹ بودند. نمونه گیری به شیوه تصادفی ساده بدین صورت انجام گرفت: از میان جامعه آماری، ۴۰ نفر به شیوه در دسترس انتخاب و در دو گروه (کنترل = ۲۰ نفر و مداخله = ۲۰ نفر)جایگزین شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه معنای تحصیلی هندرسون - کینگ و اسمیت (۲۰۰۶)، انگیزش پیشرفت هرمنس (۱۹۷۷): تعللورزی تاکمن (۱۹۹۱) بود. و بسته آموزشی مثبت نگری طی ۸ جلسه استفاده شد.برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش مثبت نگر برمعنای تحصیلی،انگیزش تحصیلی و تعلل ورزی تحصیلی در دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطهشهر تهران در سطح α=۰/۰۱ موثر است.