اثربخشی آموزش روانشناسی مثبت نگر بر تاب آوری و رضایت شغلی کارکنان

پژوهش حا ضر با هدف اثربخشی آموزش روانشناسی مثبت نگر بر تابآوری و ر ضایت شغلی کارکنان دولتی استانفارس انجام گرفت. روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی بود. جامعه ی آماری آن شامل کلیه کارکنان دولتی استانفارس بود که از این جامعه ی آماری تعداد ۳۰ نفر به صورت هدفمند به عنوان آزمودنی های تحقیق انتخاب گردیده وبه صورد تصادفی ساده در یک گروه کنترل و دو گروه آزمایش قرار داده شدند. برای گروه آزمایش، آموزش روانشناسیمثبت نگر در نظر گرفته و مداخلات در جلساتی ۱۴ گانه انجام شد. ابزار گردآوری داده های تحقیق در مرحله پیش آزمون و پس آزمون دو پرسشنامه ی استاندارد «رضایت شغلی JDI» و «تاب آوری کانر- دیویدسون (CD-RISC)» بود که روایی و پایایی هر دو پرسشنامه در تحقیقاد پیشین و این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته و تایید شده است. تجزیه وتحلیل داده های تحقیق نیز توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ و با استفاده از تحلیل کوواریانس و مانکوا انجام گردید.نتایج نشانگر آن بود که آموزش روانشناسی مثبت نگر می تواند میزان تاب آوری و رضایت شغلی افراد در شرایطنامطلوب را بهینه نموده و افزایش دهد. بنابراین می توان پذیرفت که آموزش روانشناسی مثبت نگر به عنوان یک روشعلمی بر تاب آوری کارکنان و رضایت شغلی تاثیرگذار است. بر اساس یافته های این پژوهش می توان برنامه آموزشیروانشناسی مثبت نگر را روش موثری برای ارتقاء تاب آوری و رضایت شغلی کارمندان تلقی کرد؛ و آن را برای افزایشرضایت شغلی این افراد توصیه نمود.