بررسی رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه با سرسختی تحصیلی

در این پژوهش برای تبیین علل سرسختی تحصیلی نقش طرحواره های ناسازگار اولیه بررسی خواهد شد. هدف پژوهش حاضربررسی رابطه بین طرحواره های ناکارآمد اولیه با سرسختی تحصیلی در بین دانشجویان دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی و دانشکدهعلوم فنی و مهندسی بود. روش پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بوده است. جامعه آماری پژوهش؛ شامل دانشجویان دانشکدههای «علوم تربیتی و روانشناسی» و «علوم فنی و مهندسی» دانشگاه دانشگاه آزاد اسلامی مرودشت که در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ در مقطع کارشناسی مشغول به تحصیل بودند می باشد. حجم جامعه ۳۷۰۰ نفر می باشد که از بین آنها با استفاده از نمونه گیری طبقه ای نسبتی ۱۸۵ نفر که برابر با ۵ درصد حجم جامعه است انتخاب شدند. تعداد دانشجویان مهندسی در نمونه ۱۲۹ نفرو تعداد دانشجویان روانشناسی و علوم تربیتی ۵۶ نفر بودند. در این تحقیق از دو پرسش نامه سرسختی تحصیلی ماسلش و فرم کوتاهپرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ (۲۰۰۵) استفاده شده است. برای بررسی رابطه بین متغیرها از ضریب همبستگیپیرسون و رگرسیون و همچنین برای مقایسه دو گروه از آزمون تی مستقل استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که بینطرحواره های ناکارآمد اولیه و سرسختی تحصیلی همبستگی معنادار وجود دارد. بین سرسختی تحصیلی دو گروه تفاوت معناداریوجود ندارد. بین طرحواره های ناکارآمد اولیه دو گروه تفاوت معنادار وجود داشت و گروه مهندسی میانگین بیشتری داشتند. درضمن در هر گروه طرحواره های متفاوتی با سرسختی تحصیلی همبستگی معناداری داشتند. تحلیل نتایج مربوط به رگرسیون نشانداد که سه طرحواره، خودکنترلی ناکافی، معیارهای سرسختانه/بیش انتقادی و بی اعتمادی می توانند سرسختی تحصیلی را پیشبینی کنند و قوی ترین پیش بین سرسختی تحصیلی، طرحواره خودکنترلی ناکافی می باشد.