پیش بینی خودکارآمدی هیجانی بر اساس سبک های دلبستگی دانش آموزان

هدف از انجام این تحقیق پیش بینی خودکارآمدی هیجانی بر اساس سبک های دلبستگی دانش آموزان بوده است. این پژوهش به لحاظ هدفکاربردی، به لحاظ روش تحقیق توصیفی – همبستگی (پیشبین) و به لحاظ مطالعاتی میدانی بوده است. جامعه آماری تحقیق را دانش آموزاندختر دوره متوسطه اول مدارس دولتی شهر تهران تشکیل دادند. از این جامعه آماری به روش نمونه گیری خوشه ای ۳۷۸ نفر به عنوان نمونهآماری مورد بررسی قرار گردند. ابزار گردآوری داده ها در این تحقیق پرسشنامه بوده است. برای سنجش متغیر سبک های دلبستگی از پرسشنامههازن و شیور (۱۹۸۷) و برای سنجش متغیر خودکارآمدی هیجانی از پرسشنامه خودکارآمدی هیجانی (ESES) استفاده شده است. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن و تحلیل رگرسیون از طریق نرم افزار SPSS انجام شده است. نتایج حاصل از ضریب همبستگیاسپیرمن نشان داد که ضرایب همبستگی ساده بین سبک دلبستگی ایمن با خودکارآمدی هیجانی r=۰/۷۵۲ سبک دلبستگی اجتنابی با خودکارآمدی هیجانی r=-۵۹۷. سبک دلبستگی اضطرابی با خودکارآمدی هیجانی r=-۰/۶۲۲ است؛ بنابراین بر اساس نتایج ضرایب همبستگی بین سبک دلبستگی ایمن و خودکارآمدی هیجانی رابطه مثبت و بین سبک دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا با خودکارآمدی هیجانیرابطه منفی وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد میزان تاثیرگذاری مولفه های دلبستگی دوسوگرا، ایمن و اجتنابی برخودکارآمدی هیجانی به ترتیب، برابر ۰/۴۳-، ۰/۳۹ و ۰/۱۲- است. سبک دلبستگی دوسوگرا بیشترین تاثیر منفی را بر خودکارآمدی هیجانی دارد.