بررسی تاثیر بازی کردن بر رشد شناختی رفتاری دانش آموزان مقطع ابتدایی منطقه ۱۵ شهر تهران

موقعیت روانشناسی در مکتب اسلام یک موقعیت اصولی وکلیدی است. در قرآن مجید در آیه ۵۳ سوره فصلت آمد است «به زودی نشانه های خود را در آفاق ودر نفس های خود شان به آن ها نشان می دهیم تا برایشان روشن شود که پروردگا ری است». رشد شناختی کودک به معنی رشد و پرورش فعالیت های شناختی مثل زبان، تفکر، استدلال و حافظه م یباشد. در واقع کودکان با دستکاری محیط، فعالانه به ساختن دانشمی پردازند و به صورت مرحل های رشد شناختی را تجربه می کنند. هر یک از مراحل از لحاظ کیفی متفاوت و شیوه های تفکر مجزا رادربرمیگیرد که در نهایت به شکل گیری کامل این جنبه از رشد منجر می شود. با این حال رشد شناختی به دلیل تاثیر عمیقی که برکودکان، به صورت کاوشگران فعال و با انگیز های هستند که تفکر آ نها بزرگسالی کودک دارد، با ید به دقت ز یر نظر قرار گرفته و پرورش بیابد. با تاثیر مستقیم روی محیط رشد می کند. ذهن کودک ساختارهای روانشناسی و ذهنی خود را به شکلی تشکیل و تغییر میدهد که باواقعیت های بیرونی مطابقت پیدا کند. در زمینه ی نیاز های تحولی کودک، بازی به اندازه غذا، گرما و محافظت مهم است. با زی فرصت ایجاد وگسترش مهارت های حرکتی درشت و ظریف و حفظ سلامت جسمانی را فراهم می کند. هنگامی که کودک به بازی می پردازد حرکت وپویایی او منجر به فعال شدن اجزای مختلف بدن و ایجاد هماهنگی بین اعضای بدن و رشد و پرورش مهارت ه ای حرکتی او می شود. علاوه برتاثیر بازی بر رشد فیزیکی بازی بر رشد اجتماعی کودک تاثیر بسزایی دارد زیرا بازی کودکان که در بدو امر به صورت انفرادی است، کودک بابزرگ شدن به سوی بازی ه ای دسته جمعی گرایش پیدا می کند. در با زی های گروهی کودک شیوه همکا ر ی ، تبادل با دیگران و رعایتحقوق دیگران را می آموزد. او می آموزد که چگونه در برابر کمک دیگران پاسخگو باشد و هنگام مشکلات در بازی بردبار و به هنگام پیروزی درآن فروتن باشد .