سیاست جنایی نوین ایران در بر ابر جرایم جنسی علیه کودکان با نگاهی به اسناد بین المللی

جرایم جنسی؛ به طور عام و علیه کودکان به صورت خاص. پدیده ای نوظهور نیست چراکه ریشه در غرایز بشری دارد و تمام جوامع باچنین جرایمی مواجه اند اما در مورد کودکان» این پدیده از قبح و آسیب بیشتری حکایت دارد و به دلیل حساسیت فوق العاده. توجهدوچندانی را طلب می کند. جرایم جنسی از پرآسیب ترین جرایمی است که آثار و عواقب آن تا سالها و حتی تا پایان عمر در جسم وروح کودک باقی می ماند. به همین جهت در اسناد بین المللی نیز مقابله با این پدیده آسیب زا مورد تاکید مکرر بوده؛ هرچند نحوهمواجهه کارآمد با چنین پدیده و آسیبی. پیچیده. دشوار و دارای ابعاد مختلفی است. در این راستا حاکمیت وظیفه حمایت از افراد درمعرض آسیب پذیری و خطر شدید؛ به ویژه کودکان را بر عهده دارد و مهمترین ابزار حاکمیت در راستای مقابله با جرایم جنسی علیهکودکان، پیش بینی و تصویب قوانین برای اتخاذ سیاستی موثر است. مهمترین سند اخیر تقنینی _ حمایتی کودک در کشور ما قانونحمایت از اطفال و نوجوانان است. این مقاله به روش توصیفی تحلیلی و با محوربت سیاست مقابله با جرایم جنسی علیه اطفال ونوجوانان. به واکاوی سیاست جنایی ایران با تمرکز بر سیاست جنایی تقنینی حاکم پرداخته و با تبیین و تحلیل انتقادی, ضمنپذیرش تقوبت رویکرد حمایت گرایانه مقنن؛ تامل و پرسشی انتقادی از بازدارندگی و پیشگیرانه بودن, اقدامات و مجازات های پیشبینی شده در این خصوص را مورد توجه قرار داده است و سیاست اخیر تقنینی را گامی رو به جلو اما ناتمام می داند.