اثربخشی طرحواره درمانی بر ارتقاء بهزیستی روانشناختی دختران محروم از پدر

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر ارتقاء بهزیستی روانشناختی دختران محروم از پدر است. در این مطالعهنیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل، از بین دختران محروم از پدر تحت پوشش بهزیستی شهرستان بیرجند درسال ۱۴۰۱ ، ۳۰ نفر که نمره پایینی از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی به دست آوردند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. افراد گروه آزمایش جلسات طرحواره درمانی به مدت ۱۲ جلسه۶۰ دقیقه ای (هفته ای دو جلسه) را دریافت نمودند ولی گروه کنترل هیچ گونه مداخلهای دریافت نکردند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامهاستاندارد بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۰) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS۲۴ و آزمون آماری تحلیل کوواریانس تحلیلشدند. نتایج نشان داد بعد از تعدیل میانگین نمره بهزیستی روانشناختی بعد از مداخله در دختران گروه آزمایش (۵۸ / ۶۳) نسبت به گروهکنترل (۰۹ / ۴۶) در سطح ۰۰۱ / ۰ > p بیشتر می باشد. با توجه به نتایج مطالعه حاضر طرحواره درمانی بر ارتقاء بهزیستی روانشناختیدختران محروم از پدر تاثیر مثبت و معناداری دارد.