کاربرد عدالت ترمیمی در کیفر کودکان و نوجوانان

دوران خردسالی از برجسته ترین دوران زندگی افراد است در این دوران خمیره اصلی هر فرد شکل می گیرد ،اکثر جوامع پیشرفته دنیا بر این اعتقادند که مسیر توسعه و پیشرفت جامعه از دوران کودکی عبور می کند وفراهم کردن بستر مناسب در جهت رشد و تربیت کودکان ، آشنا کردن آنها با حقوقشان و رعایت آن و جلوگیریاز ایجاد شرایط مخاطره آمیز و کنترل این شرایط راه دستیابی به جامعه ای سالم از لحاظ روحی و جسمی درآینده را هموار می سازد اما برای رسیدن به جامعه ای پیشرفته و سالم نیاز به رفع موانع موجود است که درگذشته از طریق رویکرد عدالت کیفری درصدد رفع این موانع بودند که در عمل و در گذر زمان مفاهیم سنتی وکلاسیک حقوق جزا و کارکرد نهادهای حقوق کیفری نشان از ناکارآمدی این رویکرد ، حداقل درخصوص قشرآسیب پذیر جامعه یعنی کودکان و نوجوانان بود در نتیجه حقوقدانان کیفری و جرم شناسان و مجریان این نظامبر آن شدند که با تغییر و تحول در رویکرد عدالت کیفری و بلاخص درخصوص کودکان و گرایش به عدالتترمیمی این ضعف و ناکارآمدی را جبران نموده تا بلکه بتوان قدمی در جهت سوق جامعه ی آسیب پذیر بهسوی جامعه ای سالم برداشت و از اقدامات موثر در این مسیر می توان به قانون حمایت از اطفال و نوجوانانمصوب ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۹ اشاره کرد. عدالت ترمیمی درصدد ایجاد تعادل میان تخلفات و عوامل و شرایطایجاد آن با پاسخ و واکنش مناسب و سازنده در برابر آن و توجه به همه جوانب ، من جمله قربانی ، فرد خاطی وجامعه است. از دیدگاه عدالت ترمیمی جرم قبل از اینکه نقض قانون جزا باشد ، نوعی تعرض به افراد و اصولانسانی می باشد در نتیجه نه تنها توجه کامل به تمامی حقوق و منافع اساسی بزهکار دارد بلکه درصدد جبران واحقاق حقوق و منافع بزه دیده در تمامی مراحل دادرسی کیفری نیز می باشد.