اثر کاهش سطح هوشیاری بر عقود اذنی

عقود اذنی به عقودی گفته می­شود که اثر اصلی آن ایجاد «اذن» است. این عقود نه تنها در مرحله­ی انشاء، بلکه در ادامه نیز مبتنی بر اراده­ی انشایی افراد می­باشند. در واقع اذن باید از سوی منبع آن همواره مورد حمایت قرار گیرد و توقف این حمایت به هر دلیل، ملازمه با پایان اعتبار عمل حقوقی خواهد داشت. قانون گذار در ارتباط با انحلال عقود اذنی در مواد مختلف قانون مدنی از عوامل خاصی نام برده که به دلیل ایجاد مانع بین اذن و منبع زاینده ی آن، اذن را زائل و موجبات انفساخ عمل حقوقی را فراهم می­کنند. مطالعه در مبانی انفساخ عقود اذنی در نتیجه ی این عوامل نشان می دهد موارد مصرح در قانون مدنی در این زمینه جنبه­ی تمثیلی داشته و نظر بر موارد شایع دارد. بررسی نحوه­ی عملکرد مغز انسان و شناسایی خاستگاه اذن و اعمال ارادی انسان، آشکار می کند در مواردی که فعالیت قسمتی از مغز موسوم به قشر مغز متوقف شود، اراده ی شخص از بین رفته، اذن زائل و عقد منفسخ می­شود.