ضرورت برنامه ریزی فرهنگی در آموزش، پرورش

یکی از اهداف و وظایف اصلی طرح ریزی راهبردی ایجاد زمینه ی تطبیق سازمان با تغییرات آینده است و سازمان باید با بهره گیری از فرصتها، به مقابله با تهدیدات و خطرهای بپردازد. ابراز واکنش مناسب در برابر تغییرات محیط خارجی مستلزم دستیابی به برداشتی درست از ضعف ها و قوت های سازمان است. هدف از سنجش و شناخت محیط داخلی سازمان نیز شناخت همین ضعف ها و قوت ها یا کارآیی ها و ناتوانی های آن است. مدیریت فرهنگی به معنای امکان تغییر و دگرگونی در عناصر فرهنگی جهت دستیابی به اهداف پیش بینی شده است. در این مفهوم دو عنصر به چشم می خورد، یکی(مدیریت) و دیگر(فرهنگ) که می بایست هرکدام تعریف شود . با توجه به مفاهیم اصلی در تعریف، از یک سو ما با موضوع برنامه ریزی(که ناظربر تغییر و پیش بینی است) و از سوی دیگر با موضوع فرهنگ روبرو هستیم. بدین ترتیب می توان مفهوم مدیریت فرهنگی را با برنامه ریزی فرهنگی یکسان تلقی کرد. در نتیجه در عصر حاضر برنامه ریزی فعالیتی ضروری و اجتناب ناپذیر در تمام امور فردی اجتماعی و سازمانی محسوب می شود به نحوی که بدون توجه به آن هیچ فعالیتی بصورت کارآمد و موثر قابل تحقق نخواهد بود برنامه ریزی بعنوان یک فعالیت ضروری در کلیه عرصه های اقتصادی سیاسی اجتماعی فرهنگی و آموزش مطرح می باشد امروزه مدیران برای رسیدن به اهداف سازمانی فعالیتهایی را به شکل متوالی ئ منظم در جهت رسیدن به اهداف خاصی دنبال می کنند که از آن به فراگرد یا فرایند تعبیر می شود.