متدولوژی بکارگیری روشهای مدیریت زمانی مکانی مقطع عرضی در معابر درو نشهری

در مطالعات پیش روی برنامه ریزان و مهندسان ترافیک ازنظر دیدگاه و سطوح جزئیات متفاوت هستند؛ تمرکز برنامهریزان حمل ونقل بر روی ویژگی های کل شبکه، تحلیل عرضه و تقاضا در برهمکنش جریان و ظرفیت شبکه تاثیرکاربری زمین و غیره است. درحالی که مهندسان ترافیک نیاز دارند بدانند که تغییرات ایجادشده در طراحی مسیرها،تسهیلات و تجهیزات چه اثراتی بر پارامترهایی مانند؛ ظرفیت. تاخیرها، مشخصات صف و دیگر متغیرهای ارزیابی دارد.در دیدگاه کلاسیک, ظرفیت برای برنامه ریزان حمل ونقل یکی از ورودی ها و برای مهندسین ترافیک یکی از خروجی هااست از این رو در این مقاله با استفاده از روش همبستگی, به بررسی معیارهای تاثیر گذار انتخاب معبر و امتیازدهی بههریک از این معیارها با استفاده از نظرات برنامه ریزان حمل ونقل و مهندسان ترافیک پرداخته می شود تا بتوان در هرمعبر با توجه به شرایط مختص به خود آن معبر درمورد اهمیت هر یک از کاربری های خطوط اتوبوس، حمل و نقلشخصی. عابرپیاده و دوچرخه در مدیریت مقطع عرضی زمانی. مکان مورد نظر تصمیم گیری شود.