نقدی بر روش تعیین سطح ریسک دستورالعمل بازدید ایمنی راه در ایرا ن (مطالعه موردی شهر مشهد)

بر اساس مطالعات انجام شده همزمان با رشد روز افزون وسایل نقلیه موتوری در کشورهای در حال توسعه (از جملهایران) سطح ایمنی در این کشورها در حال کاهش بوده و آمار تصادفات در حال افزایش است. یکی از دلایل این موضوعرا میتوان عدم رعایت موارد مرتبط با ایمنی در مراحل امکان سنجی، طراحی، ساخت و بهره برداری پروژه های راه سازیدانست که ماحصل آن پیدایش مقاطع حادثه خیز در شبکه راه ها است. فرآیند بازدید ایمنی راه بر روی سهم المان هایجاده در سوانح تمرکز کرده و با بررسی و سنجش رسمی مراحل یک پروژه راه یا هر پروژه دیگری مرتبط با استفادهکنندگان راه، گزارشی از پتانسیل حادثه خیزی و عملکرد آن از نظر ایمنی ارائه می کند. در این پژوهش، از یک نمونهبازدید ایمنی عابرپیاده که در یکی از معابر شریانی درجه یک شهر مشهد در گذشته انجام شده و اطلاعات آن در اختیاربوده، استفاده شده است. لازم به ذکر است در این نمونه پس از انجام فرآیند بازدید ایمنی راه، اقدامات ایمنی توصیه شدهبرای هر سطح ریسک صورت نپذیرفته است، بدین منظور روش تعیین سطح ریسک با استفاده از آمارتصادفات اخذ شدهاز مراجع ذیصلاح در یک بازه زمانی شش ساله مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است، که نتایج این پژوهش نشان میدهدتعیین سطح ریسک مرتبط با تکرار و شدت تصادفات بر اساس دستورالعمل بازدید ایمنی راه در ایرا ن حدود ۲۲ % خطادارد و با افزایش تعداد تصادفات، سطح ریسک ثابت باقی می ماند.