نقش سیستم های هوشمند حمل و نقل بین شهری در کنترل جریان ترافیکی با رویکرد رتبه بندی عوامل موثر (مطالعه موردی : بزرگراه تهرا ن- پردیس)

استراتژی های کنترل ترافیک شهری در راستای کاهش ترافیک شامل کنترل راهنمای تقاطع، مدیریت ناوگانحمل و نقل، یکپارچه سازی کنترل ترافیک شهری و هدایت مسیر هوشمند می باشد.در حال حاضر روشهایمدیریت ترافیک با بکارگیری سیستم حمل و نقل هوشمند (ITS) بگونه شایسته ای از تکنولوژی های مدرن برای توسعه ترافیک و فراهم نمودن نیازهای کاربران بهره می گیرد. در این تحقیق نقش سیستم های هوشمند حمل و نقل بین شهری در کنترل جریان ترافیکی با استفاده از انجام مطالعات کتابخانه ای ، متغیرهای مورد نیاز و روش جمع آوری آن ها تعیین و ارتباط متغیرها با هم به وسیله نرم افزار SPSS و روش همبستگی ضریب پیرسون انجام شد.نتایج حاصل از شبیه سازی و بررسی سناریو های مورد نظر در مقطع عوارضی (وضع موجود ، پرداخت الکترونیکی عوارض) با استفاده از نرم افزار AIMSUN نشان داد که با اجرای سناریوی دوم نسبت به وضع موجود زمان تاخیر متوسط برای هر خودرو بطور تقریبی ۹۰ % ، زمان سفر ۵۰ % ، چگالی درمحل اخذ عوارض ۷۵ % ،میزان آلایندگی ۵۵ % ،میزان مصرف سوخت ۲۰ % و سرفاصله زمانی نیز ۵۰ % کاهشیافت.همچنین سرعت متوسط در طول مسیر ۱.۵ برابر افزایش یافته است.