روا نسازی تراکم ترافیک بزرگراهی با رویکرد تاب آوری شبکه های شریانی در شرایط بحران (مطالعه موردی بزرگراه تهران- کرج)

ایجاد یک رویکرد پیشگیرانه به منظور تاب آوری شبکه معابر بزرگراهی در مقابل حوادث طبیعی نظیر زلزله می تواند درریسک و خسارات ایجاد شده نقش مهمی داشته باشد. موضوع مدیربت بحران مبتنی بر تعامل ذینفعان و ذیمدخلانبرمبنای تدابیر سازه ای و غیر سازه ای در قبال بلایای طبیعی و سوانح انسان ساخت و به منظور دستیابی به راه حل هایکارآمد جهت برطرف نمودن وقایع ترافیکی ضروری است. فقدان هماهنگی لازم در عملکرد عناصر مختلف سیستمحمل و نقلی اغلب به عنوان سرچشمه اصلی ناکارآمدی سیستم و در نتیجه ایجاد تاخیر بیشتر برای وسایل نقلیهشناخته می شود. با آگاه سازی و مشارکت جامعه از تراکم جریان های ترافیک حاصل از بحران در شبکه های حمل ونقلی. می توان با روش های پیش بینی کننده در جهت پیشگیری و روا ن سازی ترافیک اقدام نمود. بزرگراه ها به عنوانشاهراه های اصلی تردد وسایل نقلیه به شهرها از اهمیت خاصی در شبکه های حمل و نقلی برخوردار است؛ لذا در صورتایجاد تراکم در بزرگراه ها چه به صورت اتفاقی و چه پیش بینی شده بحران های عظیم رخ می دهد. این پژوهش به بررسیعوامل ایجاد تراکم در بزرگراه ها و تاثیرات مسستقیم و غیرمستقیم آنها بر تراکم ترافیک بزرگراه ها می پردازد. در واقعمدیربت بحران در شرایط مورد مطالعه شامل پیاده سازی روشی برای کاهش زمان امدادرسانی است. به عنوان نمونه(بزرگراه تهران-کرج) انتخاب و کاهش زمان تراکم و روان سازی آن با استفاده از روش شسبکه عصبی در نرم افزارMATLAB مدل گردیده و رگرسیون آن با نرم افزار SPSS صورت پذیرفت و راهبردهای اجرایی مدیریتی با مدل سازیحالات مختلف وقوع بحران به منظور روان سازی ترافیک معرفی گردید.