اثر بخشی درمان شناختی رفتاری متمرکز بر تروما بر کاهش نشانگان در دانش آموزان دختر دارای علایم اختلال استرس پس از سانحه

هدف: هدف مطالعه بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری متمرکز بر تروما بر کاهش نشانگان در دانش آموزان دختر دارای علائم اختلال استرس پس از سانحه بود.روش: پژوهش، از نوع نیمه تجربی و طرح آن به صورت دو گروهی همراه با سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری تمامی دانش آموزان دختر دارای نشانه های اختلال استرس پس از سانحه پایه های هفتم و هشتم متوسطه دوره اول مدارس دولتی شهر اصفهان بود که از روش نمونه گیری خوشه ای از میان آنها ۴۰ دانش آموز دارای نشانگان اختلال استرس پس از سانحه به عنوان نمونه انتخاب شدند و بعد از همتاسازی به صورت زوجی بر اساس سن، تحصیلات، شدت نشانگان و معدل تحصیلی تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل اختصاص یافتند. ابزارهای پژوهش مصاحبه بالینی اختلال استرس پس از سانحه براساس DSM-۵ و مقیاس تاثیر حوادث کودکان (CRIES-R-۸) بود. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد بین نمره های عامل (پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری) در نمرات نشانگان اختلال استرس پس از سانحه (۰۰۱/۰>P)، اجتناب (۰۱۹/۰>P) و نمره افکار مزاحم (۰۰۱/۰>P) تفاوت معناداری وجود داشت. اما بین میانگین نمرات نمره نشانگان PTSD، اجتناب و افکار مزاحم در مرحله پس آزمون و آزمون پیگیری تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: درمان شناختی رفتاری متمرکز بر تروما در کاهش نشانگان اختلال استرس پس از سانحه، اجتناب و افکار مزاحم موثر بوده و میتوان از آن در مراکز درمانی استفاده کرد.کلید واژه ها: درمان شناختی رفتاری متمرکز بر تروما، نشانگان اختلال استرس پس از سانحه