خودکارامدی در انجام فعالیت بدنی دانش آموزان مقطع متوسطه یک شهرستان فلاورجان

مقدمه: فعالیت بدنی یکی از عوامل مهم حفظ سلامتی و پیشگیری از بیماری های غیر واگیر محسوب می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین وضعیت خودکارامدی و فعالیت بدنی دانش آموزان پسر دبیرستانی شهرستان فلاورجان در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ انجام گرفت.روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی بود و بر روی ۲۵۴ دانش آموز پسر مقطع متوسطه اول انجام شد. نمونه ها با روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و اطلاعات آن ها به وسیله پرسش نامه استاندارد بین المللی فعالیت بدنی (International physical Activity Questionnaire یا IPAQ) و پرسش نامه خودکارامدی فعالیت بدنی جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از آزمون های Independent t، همبستگی Pearson، One-way ANOVA و Linear regression در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ۰۵۰/۰ > P به عنوان سطح معنی داری داده ها در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین نمره فعالیت بدنی دانش آموزان، ۳۷/۲۰۸۷ ± ۳۶/۲۶۳۰ مت بر کالری در هفته به دست آمد. ۲/۱۰ درصد دانش آموزان فعالیت بدنی شدید، ۳/۵۲ درصد فعالیت بدنی متوسط و ۵/۳۷ درصد فعالیت بدنی ضعیف داشتند. میانگین نمره خودکارامدی، ۱۴/۱۸ ± ۲۶/۵۷ بود. همچنین، ارتباط معنی داری بین خودکارامدی و فعالیت بدنی مشاهده گردید (۰۰۱/۰ > P، ۲۴/۰ = r). خودکارامدی و تحصیلات مادر، فعالیت بدنی را به میزان ۳۶/۰ پیشگویی کرد.نتیجه گیری: خودکارامدی فعالیت بدنی در تحقیق حاضر، متوسط گزارش گردید. با توجه به این که درک خودکارامد بودن در مورد فعالیت بدنی به عنوان یک عامل درونی بر روی انجام آن تاثیر می گذارد، توصیه می شود با استفاده از استراتژی های خودکارامدی، فعالیت بدنی در دانش آموزان ارتقا یابد.