بررسی هوشمندسازی مدارس متوسطه ایران، ضرورت، موانع

ICT به عنوان یک تکنولوژی جدید بسترها و موقعیت های فراوانی را برای آموزش فراهم می آورد و به عنوان وسیله و ابزاری جهت ایجاد تسهیل و گاهی تسریع درآموزش مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده از فناوریهای جدید اطلاعاتی، توان بالقوه نوینی را آموزش مبتنی برفناوری بوجود آورده اند که بهره گیری ازآنها در فرایند یاددهی - یادگیری بسیار موثر است . نفوذ و توسعه این فناوری برای هدایت تدریس و فعالیتهای یادگیری در امرآموزش محیط جدیدی را برای یادگیری ایجادکرده است که از آن به عنوان مدارس هوشمند نام برده می شود. مدارس هوشمند از دستاوردهای مهم توسعه فناوری اطلاعات در برنامه های آموزش و پرورش میباشد که آثار ونتایج آن نه تنها در محیط آموزشی تاثیرات خود را خواهد داشت بلکه تحولی نوین همراه با تجارب واقعی محیط زندگی دانش آموزان و فردای آنها خواهد بود. مدرسه هوشمند، یک پیشنهاد عملی و هدفمند برای اجرای پیشرفته ترین روش های آموزشی نوین و نگاه علمی به وضعیت کنونی نظام آموزشی کشور است. تاسیس مدارس هوشمند یکی از راهکارهای اتخاذ شده، در پاسخگویی به نیازهای نوین امروزی می باشد. در این مدارس یادگیری بر-اساس سرعت انفرادی، تشریک مساعی، خودگردانی، پیوستگی بین موضوعات درسی بوده است و محتوای درس فقط محدود به کتاب های چاپی نیست بلکه شامل کتابهای الکترونیکی، نرم افزارهای چندرسانه ای، درس افزارها و پایگاه های اطلاعاتی است. همزمان برای تفاوت های فردی هر دانش آموز و سبک های مختلف یادگیریش برنامه هایی تدارک دیده می شود. مدارس هوشمند رویکرد جدید آموزشی است که با تلفیق فناوری اطلاعات و برنامه های درسی، تغییرات اساسی درفرایند یاددهی ویادگیری را به دنبال خواهد داشت. در این رویکرد نقش معلم به عنوان راهنما و نه انتقال دهنده دانش، نقش دانش-آموز به عنوان عضو فعال، خلاق، نقاد و مشارکت جو، به جای عضوی منفعل و مصرف کننده دانش و نظام ارزشیابی به صورت فرایند محور نه نتیجه محور، تغییر خواهد نمود.