بررسی لرزه خیزی شمالغرب ایران و شرق ترکیه با استفاده مکانیابی مجدد خوشه های لرزه ای

در این مطالعه ما با مکانیابی مجدد زمین لرزه ها و تعیین سازوکار کانونی آنها با استفاده از تمام داده های موجود، به بررسی لرزه خیزی ، تعیین گسله های فعال و چشمه های لرزه ای و تطابق این روندها با نقشه های گسلی موجود و مرزهای تکتونیکی پرداختیم . ما ۸ خوشه لرزه ای شامل ۱۳۵۱ زمین لرزه، را به روش تجزیه هایپوسنتروئید مکانیابی مجدد کردیم . نتایج ما نشان می دهد که عمده لرزه خیزی بر روی گسله شمال تبریز و امتداد آن به سمت گسله گلاتو-سیاه چشمه -خوی و سیستم گسلی چالدران، انتهای سیستم گسلی زاگرس به سمت سلماس و جنوب شرق آناتولی و گسله گرمی چای که در مطالعات گذشته به عنوان مرزهای تکتونیکی معرفی شده اند، متمرکز شده است . اما روندهایی عمود بر گسله شمال تبریز، غرب خوی و دریاچه وان مشاهده می شود که با روند گسله های شناخته شده همسو نیست . همچنین در مطالعات گذشته گسله ای در غرب سلماس معرفی شده که نتایج ما لرزه خیزی را روی آن نشان نمی دهد.