نقش واسطه ای انگیزش شغلی در رابطه بین ویژگی های شغلی و اهمالکاری شغلی

زمینه و هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر نقش واسطه­ای انگیزش شغلی در رابطه بین ویژگی های شغلی و اهمال­کاری شغلی در کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان بود. روش شناسی: طرح پژوهش از نوع توصیفی همبستگی می­باشد و جامعه آماری تحقیق حاضر را کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی استان فارس تشکیل  می­دهند که دانشگاه واحد ارسنجان با روش نمونه­ گیری در دسترس به عنوان نمونه پژوهش (۱۵۰ نفر) انتخاب شد و با استفاده از پرسشنامه ­های مربوطه مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده­ های پژوهش از نرم ­افزار SPSS و از ضرایب همبستگی و رگرسیون استفاده شد. یافته ها: بر اساس فرضیه پژوهش، نتایج نشان داد که: همه ابعاد ویژگیهای شغلی پیش ­بینی­ کننده معنی­ دار و معکوس اهمال­کاری شغلی می­باشند. به عبارت دیگر با افزایش این ویژگیها، اهمالکاری شغلی کاهش نشان می­دهد. همچنین از بین ابعاد ویژگیهای شغلی تنها بعد هویت شغلی قادر به پیش­بینی انگیزش شغلی بود؛ آن هم بطور معکوس. نتیجه گیری: در نهایت یافته ­های پژوهش موید نقش واسطه­ گری انگیزش شغلی در ارتباط بین ویژگیهای شغلی و اهمال­کاری شغلی نبود. این یافته  موید عدم تایید فرضیه اصلی پژوهش در خصوص نحوه­ی ارتباط سازه ­های ویژگیهای شغلی، انگیزش شغلی و اهمال­کاری شغلی می­باشد.