ارائه مدلی برای ارتقای صلاحیت های شغلی معاونین پرورشی زن بر مبنای تعالی مدیریت( EFQM)

هدف از انجام این تحقیق ارائه مدلی برای ارتقای صلاحیت های شغلی معاونین پرورشی زن بر مبنای محورهای دهگانه EFQM بود. روش تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری این تحقیق شامل ۳۴ معاون پرورشی و روش نمونه گیری از نوع سرشماری بود. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود که بر اساس محورهای دهگانه EFQMطراحی شد. روایی پرسشنامه ها مورد تائید اساتید حوزه مدیریت آموزشی قرار گرفت و برای محاسبه پایائی از ضریب آلفا کرونباخ استفاده شد. پایائی پرسشنامه ها در حیطه دانش ۹۲/۰ در حیطه مهارت ۹۸/۰ و در حیطه نگرش ۹۸/۰ بدست آمد. و از آزمون بارتلت برای تعیین کفایت نمونه گیری در تحلیل عاملی استفاده شد. در هرسه حیطه ضریب کفایت حجم نمونه بالای ۶/۰ بدست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و از آزمون بارتلت و از روش تحلیل عاملی اکتشافی ، تحلیل مسیر و ماتریس همبستگی استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که به ترتیب نگرش ، سپس مهارت و در نهایت دانش در بین معاونین پرورشی نسبت به محورهای تعالی مدیریت مدرسه نقش تعیین کننده دارد و متغیرهای اثرگذار و دارای بار عاملی بالا عبارتنداز: فعالیت های مکمل و فوق برنامه پرورشی ، استقرار نظام یاددهی- یادگیری ، تدوین برنامه عمل ، خلاقیت ، و سلامت و تربیت بدنی. اقزایش کیفیت برنامه های پرورشی در مدارس مستلزم ارتقای صلاحیت های های شغلی معاونین پرورشی مدارس می باشد. بر اساس یافته های تحقیق حاضر شایسته است دست اندرکاران نظام تعلیم و تربیت در جهت توانمندسازی معاونین پرورشی مدارس به دیدگاه آنان در خصوص ارتقای شایستگی های شغلی توجه ویژه نمایند.