سلول های بنیادی و کاربرد آن ها

سلول های بنیادی به سلول های خودبازسازی گفته می شود که می توانند به انواع سلول های تخصصی تمایز یابند. سلول های بنیادی پرتوان یعنی سلول های بنیادی جنینی (ESC) یا سلول های بنیادی پرتوان القایی (iPSC) به سلول های هر سه دودمان جنینی تمایز می یابند. سلول های بنیادی چندتوان مانند سلول های بنیادی خون ساز (HSC)، می توانند به سلول های تخصصی متعدد در یک بافت خاص تبدیل شوند. سلول های تک توان فقط به یک نوع سلول تمایز می یابند، مثلا. سلول های ماهواره ای ماهیچه های اسکلتی نمونه های زیادی از کاربردهای بالینی موفق سلول های بنیادی وجود دارد. بیش از میلیون ها بیمار در سراسر جهان از پیوند مغز استخوان که برای درمان لوسمی ها، کم خونی ها یا نقص های ایمنی انجام می شود، بهره مند شده اند. از سلول های بنیادی پوست برای بهبود سوختگی های شدید استفاده می شود، در حالی که سلول های بنیادی لیمبال می توانند قرنیه آسیب دیده را بازسازی کنند. سلول های بنیادی پرتوان، به ویژه IPSC ویژه بیمار، پتانسیل درمانی فوق العاده ای دارند، اما کاربرد بالینی آنها مستلزم غلبه بر اشکالات متعدد است. بنابراین، استفاده از سلول های بنیادی بالغ که چندتوان یا تک توان هستند در حال حاضر می تواند راهبرد دست یافتنی تری باشد. شایان ذکر است، برخی مطالعات، سلول های بنیادی بالغ خاص را به عنوان پرتوان نسبت می دهند. با این حال علی رغم تلاش ها، فرضیه ی پرتوانی چنین رویدادهایی مانند «سلول های اسپور مانند»، «سلول های بنیادی شبه جنین مانند بسیار کوچک» و «سلول های پیش ساز بالغ چند توان» در مطالعات مستقل دقیق تایید نشده است. همچنین انعطاف پذیری مغز استخوان- سلول های مشتق شده ای که برای تمایز به عنوان مثال به کاردیومیوسیت پیشنهاد شده بودند، به طور مثبت تایید نشده اند و اثر درمانی آنها، در صورت مشاهده، بیشتر ناشی از فعالیت پاراکرین است. در اینجا ما نمونه هایی از مطالعات اخیر روی سلول های بنیادی بالغ را با توجه به درک فعلی مورد بحث قرار می دهیم.