چای سبز به عنوان ترکیبی نوتراسوتیکال با خواص دارویی گوناگون

چای یکی از پرطرفدارترین نوشابه های مورد استفاده در سراسر جهان است. صرفا آب نسبت به این نوشیدنی طرفداران بیشتریدارد، خواص دارویی آن به طور گسترده ای مورد بررسی قرار گرفته است. برگ های خشک چای از سال ها پیش به دلیل اثرات تحریکی ناشی از کافئین موجود در آن مصرف می شود. گیاه چای سبز (Camellia sinensis) از اعضای خانواده Theaceea میباشد، و چای سیاه و سفید، اولانگ و چای سبز از برگ های آن تهیه شده است. ترکیب شیمیایی چای چند وجهی است، متشکل از پلی فنول ها (کاتچین و فالونوئیدها)، آلکالوئیدها (کافئین، تئوبرومین، تئوفیلین)، روغن های فرار، پلی ساکاریدها، اسیدهای آمینه لیپیدها، ویتامین C، مواد معدنی و سایر ترکیبات نامشخص می باشد. اما چای سبز به خاطر خواص درمانی اش در جهان شناخته شده تر است. چای سبز حداقل ۴ هزار سال است که در چین به عنوان یک گیاه دارویی شناخته شده است. چینی ها از قدیم باخواص درمانی چای سبز آشنا بودند و از چای سبز به عنوان دارو در درمان ناراحتی های مختلف مانند خونریزی، ناراحتی هایگوارشی، سردرد و افسردگی استفاده می کردند اما استفاده از چای سبز فقط به چینی ها و شرقی ها که عادت به نوشیدن چای دارندمحدود نشد و کم کم به خاطر خواص درمانی اش در سراسر جهان مورد استقبال قرار گرفت. در این مطالعه، به ترکیبات زیستفعال موجود در این گیاه و نیز اثرات درمانی آن پرداخته شده است