مدیریت استراتژیک و یکپارچه برداشت مشترک از میادین گاز با تاکید بر منطقه پارس جنوبی

میدان گازی پارس جنوبی بزرگترین میدان گازی جهان در خلیج فارس و مرز مشترک دو کشور ایران و قطر واقع شده است که بررسی اصول حقوق بین الملل حاکم بر قراردادها و موافقتنامههای بهره برداری از آن از منظر دیپلماسی بسیار مهم است. در این مقاله هدف بررسی سیستم قراردادی برداشت مشترک از میادین گاز با تاکید بر منطقه پارس جنوبی و تاثیر آن بر محافظت از این میادین میباشد. روش تحقیق توصیفی تحلیلی است. الگوی حاکم بر بهره برداری از میادین مشترک گاز چگونه است و چه راهکارهایی می توان در جهت بهبود آن ارائه داد؟ نتایج نشان داد که در میان منابع اصلی حقوق بین الملل معاهدات خاص یا دوجانبه به دلیل ارائه چهار الگوی حقوقی متفاوت در بهر برداری و استخراج از منابع مشترک گاز حائز اهمیت هستند. این چهار نوع شامل موافقتنامههای متضمن واگذاری برداری به یک کشور موافقتنامه های متضمن مشارکت دو کشور در بهره برداری از منبع مشترک موافقتنامه های بهره بردرای با ایجاد مقام ،مشترک موافقتنامه های آحادسازی است هر کدام از دولتها در میادین مشترک و با توجه به مصالح خود نوعی خاص از موافقتنامه را انتخاب میکنند اما در این میان هیچ یک از این مدلها نتوانسته اند به عنوان الگوی حقوقی مناسب در عرصه بین المللی معرفی گردند. شرط مخزن مشترک به نحو مقرر در موافقتنامه ی تحدید حدود فلات قاره ی ایران ،و قطر مشتمل بر اصولی جهت بهره برداری از این میدان است.