بررسی واژه های ناشناخته و کم کاربرد در ترجمه ای کهن از قرآن مجید (نسخه ۱۷۶۶ کتابخانه آستان قدس رضوی)

ترجمه های کهن قرآن، میراثی ارجمند از زبان پیشینیان ما و گنجینه ای از واژه های اصیل فارسی هستند. در این مقاله که از دل پژوهشی گسترده تر برای احیا و تصحیح ترجمه ای کهن و قدیم از قرآن کریم (نسخه ۱۷۶۶ کتابخانه آستان قدس رضوی) به دست آمده است، به بررسی واژه های ناشناخته و کم کاربرد در این ترجمه پرداخته ایم. تعدادی از این واژه ها مانند واژه «رویجه (رویچه)» معادل واژه قرآنی «رئاء» کاملا ناشناخته است و تنها در این نسخه به کار رفته است و شمار بیشتری از آنها مانند واژه های «فرویش کاران» معادل «الغافلین» و «ورواره » معادل «الغرفه» کم کاربرد و مهجورند. از آنجا که معنای کلمات ضمن کاربرد آنها در متن روشن تر می شود، علاوه بر معادل های قرآنی و فارسی واژه های کهن، موارد کاربرد آنها را در نسخه مورد نظر و ترجمه های دیگر قرآن و گاهی در متون ادبی نیز آورده ایم و در مواردی برای روشن تر شدن معانی آنها به واژه های مرتبط با آنها نیز اشاراتی کرده ایم. از بررسی این واژه ها و برخی دیگر از ویژگی های زبانی این نسخه به این نتیجه رسیده ایم که به سبب شباهت هایی که با قرآن قدس وجود دارد، گونه زبانی این ترجمه به گونه زبانی ترجمه های حوزه شرق به ویژه حوزه سیستان نزدیک تر است.